Asso is een laif butje (Mm)

Begin jaren tachtig ging ik met wat vrienden-voor-het-leven-van-toen iets drinken.

Ons stamcafé bleek gesloten. Zo kwamen we in de Peperstaat bij het enige hardrockcafé in Stad. De muziek was ok, het bier betaalbaar, de barkeeper begreep ons. We bleven komen. Ook omdat er soms flesjes Double Diamond werden verkocht. Dit goddelijke vocht wordt al jaren niet meer gebrouwen, zeer tot mijn spijt. We hebben het er nog weleens over, heel af en toe.
In het café was ook iets anders wat mij intrigeerde. Op de muur in de w.c. stond als enige graffiti in slordig punkspijkerschrift gekrast: Asso is een laif butje. Ik begreep niet goed wat dit betekende, vergat het telkens te vragen tot… op een dag de muren opnieuw geverfd waren. In die tijd verhuisde ik ook nog naar elders. Ik leerde sindsdien nog veel meer muziek- en, beroepshalve, dranksoorten kennen en kwam terug.
Voor de tekst van toen heb ik ondertussen (ook mijn Gronings ging vooruit) een verklaring: Butje was een scheldwoord voor kinderen die op de zwakzinnigenschool in de Butjesstraat zaten. Je werd, en wordt nog steeds, 'Butje' genoemd wanneer je niet helemaal meekomt, niet zo vlot bent. ‘Asso’, ook gespeld als ‘aso’, is jaren tachtig-taal voor iemand die in een bepaalde kring ongepast gedrag vertoont, zich ‘asociaal’ gedraagt. Wie Asso is een laif butje ooit in die muur kraste, wie ermee bedoeld werd, ik zal het nooit weten. Maar je zou het een punky liefdesverklaring kunnen noemen. Nostalgie.

Jos Rietveld, Mengelmous (Dagblad van het Noorden), 11 mei 2010