Beeldhouwer-Stadjer Wladimir de Vries maakte ‘Landbouw en veeteelt’. Burgemeester Tuin noemt begin jaren vijftig het beeld op de nieuwe Herebrug het ‘zinnebeeld van de eenheid van Stad en Ommelanden’. Tot zover wat geschiedenis. De jonge Stadjer zit in de bus naar Helpman. Taande en oompie zijn verhuisd. Moe hielp met klussen en schoonmaakwerk. Nu gaan ze echt op visite, alles is klaar. Er zal een lichte verflucht hangen, gordijnstof en vloerbedekking ruiken nog nieuw. Maar alles staat en hangt op de uitgekozen plekken.
Moe weet, nou nee, vermoedt wat er straks zal kunnen gaan gebeuren. Haar zoon stelt de laatste tijd steeds meer leergierige vragen waarop zij probeert naar eer en geweten te antwoorden. Bij het naderen van de Herebrug probeert ze dan ook opgewekt en quasi-nonchalant zijn aandacht naar rechts te leiden: “Zo gliek kinstou rondvaartboot zain, aander boten en het museum… en dan komt station.”
Zoonlief luistert maar half en laat zich liever leiden door een vrolijke opwinding die zich van hem meester maakt: hier was het toch? Zou ze er nog wel zijn? Wanneer hij haar ontwaart breekt een brede lach van opgeluchte herkenning door: ze is er nog!
Hij schatert door de bus: “Kiek moe, blode kont en blode …..”, wordt hem vastberaden door moe de mond gesnoerd. Medepassagiers proesten even vrolijk, de chauffeur kan een grijns niet bedwingen en moe kriegt n kleur as n Westerleese kers… Blote Bet. Al generaties gegarandeerd aandacht!
Jos Rietveld, Mengelmous (Dagblad van het Noorden), 25 januari 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten