Ik hield niet van droge worst

Ik hield niet van droge worst

Ergens begin 2015 organiseer ik een dreuge worstproeverij bij café De Boer in Stad.
Geen pretenties, gewoon gezellig met uitbater Marc en een paar stamgasten de meegebrachte dreuge worsten proeven en vergelijken.
Natuurlijk is de ene droge worst de ander niet en is, zeker wat dit onderwerp betreft, smaak zeer, zeer persoonlijk.

Ik leerde op die avond dat de hele echt-giga-droge worst niet mijn favoriet is. Wel die, die nog niet lang heeft gehangen. De jong belegen droge worst zou je kunnen zeggen.
Laat nu, tegenover datzelfde café De Boer, niet lang na die bewuste proeverij, op 7 mei 2015 slager Patrick Knot en Deborah Kamminga de deuren openen om het hakblok te teisteren.
Deze slagers weten waar ze hun halfproducten halen: gewoon, in eigen regio. Dat is niet alleen door de klandizie maar ook de jury van de Slavakto (SlagersVakTentoonstelling, eens per drie jaar) opgemerkt. Daar worden 13 van de 17 door hen ingezonden producten (ze doen meer dan worst draaien) met goud bekroond, waarvan ook nog eens 4 met goud-met-ster!
Niks om je voor te schamen, lijkt mij zo.
Na de proeverij vond ik het geen straf een paar dagen geen vlees te eten. Maar sinds ik de jong belegen droge worst van Patrick en Deborah ken, mag je me ervoor wakker maken.