zondag 19 februari 2017

Maarten's verjaardag


Groninger Museum, opening Hide & Seek van beeldend kunstenaar en vormgever Maarten Baas. Hoewel niet op de allereerste rij, volg ik prima zijn comfortabele Engels. Een deel van deze tentoonstelling is uit de jaren 2011 tot 2014, toen hij wat teruggetrokken werkte, toen hij ‘was working under the radar, always re-inventig the wheel’ en ‘people said that he was playing hide and seek’. Alstublieft, vandaar de naam.
Maarten is morgen jarig en hij vertelt dat hij eerder, toevallig ook op deze dag, eens een tentoonstelling opende en nu overweegt hier een gewoonte van te maken: ‘Actually for me it’s cheaper to invite people here’.
Museumdirecteur Andreas Blühm roemt in zijn korte introductie behalve de kunstenaar en zijn bijzondere werken ook het uitstekende bier dat het museum vandaag schenkt, Beerze. Na mijn rondgang proef ik nieuwsgierig: fijn hoppig en niet al te gek percentage dus bescheiden doordrinkbaar. Sinds 1716 van Vessem, Brabantse Kempen en niet uit Beerze, als de naam zou vermoeden. Ik ontmoet een kennis met wie ik -en zij met mij- meer gemeenschappelijk heb dan ik dacht. We praten binnenkort verder; overlappende kunst- en cultuurvisies en werkvelden. Van Hide & Seek blijven mij vooral twee beelden bij: de video van de man aan een bureau met lege ordners en die van een man die door een zolderraam naar verstoft speelgoed en meubilair kijkt. Heel intrigerend, als een thriller in een paar minuten.
Maarten, gefeliciteerd!

vrijdag 17 februari 2017

Snèl


Het viel me een poosje terug ineens op. VAAK. stond in vette cursieven op de bus die mij rakelings inhaalde. Er staan wel vaker teksten op bussen die je zo vergeet. Maar deze bleef, misschien ook door het lettertype, in mijn gedachten hangen. Een paar dagen later weer: behalve twee bussen met VAAK, ook eentje met SNEL. Er begon mij iets te dagen. De busorganisatie werkt aan zijn imago. Dit heet een campagne, dit is communiceren. Van bus tot mens. Natuurlijk is het grappig dat in Groningen bussen rijden waar het woord snel, (snèl) behalve wat het in de rest van Nederland betekent, ook een andere betekenis heeft.

Een snèl is een broekritssluiting, een ‘gulp’, om het maar kort zeggen. Mijn belangstelling was gewekt. Ik reed zelfs speciaal een rondje buiten Stad en langs het hoofdstation om bussen, met, jawel, DIRECT. en SLIM. te ontdekken. Leuk allemaal. En dat SNEL. zou misschien wel door jonge mensen van een reclamebureau met weinig of geen kennis van Grunneger toal zijn bedacht.

Totdat ik een nieuwe zag. Toen wist ik het zeker: of een heel reclamebureau-communicatieteam heeft grinnikend en giechelend deze variant bedacht. Of het zijn inderdaad mensen geweest die er niet bij hebben stilgestaan dat de Nederlandse taal woorden kan bevatten die in streektaal heel iets anders kunnen betekenen. Op die laatste bus stond GEMAK. Uitnodigend voor Groningers die niet meer per trein reizen sinds daar geen wc’s meer in zitten.

Mengelmous (Dagblad van het Noorden), 17 december 2013

dinsdag 14 februari 2017

Doggybag, avonddienst of gehakt


Ik durf het best. Als ik ergens erg lekker eet maar er toch overblijft, doe ik het. Vragen of de rest mee mag. Het mes snijdt aan meer kanten: ik geniet thuis nog een keer van wat me al goed beviel, de restauranthouder begrijpt dat ik het gebodene werkelijk op prijs stel en… heeft zelf minder afval! Scheelt mij de volgende dag boodschappen en kooktijd. Bovendien, ik betaalde er toch al voor. Reden om zo’n restaurant nog eens te bezoeken.

Is een volgende stap dat we weer allemaal, als in de vorige eeuw, onze eigen pannen meenemen als we gaan ophalen bij de Chinees? Scheelt wel veel plastic verpakkingen!

Wat betreft de foto, dit lijstje vond ik ooit in een zustershuis; een flat waar jonge verpleegkundigen in opleiding intern woonden. Toen ik pas wat oude administratie opruimde, viel het er zomaar tussenuit. Dit boodschappenbriefje, deze menuplanner avant la lettre, is uit een tijd dat er nog niet gesproken werd over doggybags. Maar misschien heeft deze dame (neem ik aan) de erwtensoep wel meegenomen van haar ouderlijk adres, waar ze in het weekeinde verbleef. Zeker geen doggybag, wel een soort van ophaaldiner, als je het ruim ziet.

vrijdag 10 februari 2017

EEN LEEUW IS GEEN DRAAK!


Op deze plaats wil ik oprecht mijn excuus aanbieden voor de naam van mijn vorige blog. Die is onjuist. Ik heb namelijk helemaal geen drakendans gezien maar een leeuwendans.
Earl Blijd, een van de aanwezige heren in Appingedam, attendeert mij, terecht, op mijn blunder: LEEUWEN ZIJN GEEN DRAKEN. Al is het alleen maar omdat een leeuw vier poten heeft en een draak geen enkele. In Appingedam waren het inderdaad twee heren die in de ‘huid’ van de leeuw kropen en de leeuw dus zijn vier poten gaven.
Earl Blijd nam overigens in 1984 het leiderschap van Bao Trieu over, de sportschool voor Wushu / Kung Fu waar ook voor de leeuwendans wordt getraind.

In 2009 wordt hij door burgemeester Wallage samen met zijn broer Carl koninklijk geridderd. Omdat er bij Bao Trieu al 25 jaar ‘mensen in allerlei kleuren en etnische achtergronden samen werken en sporten’ (Dagblad van het Noorden, 30 april 2009). En dus ook samen leeuwendansen oefenen. Wat in Appingedam, ondanks de kou, heel soepeltjes gaat en gemakkelijk lijkt maar het bepaald niet is. Heer Blijd en collega’s: bewondering, waardering en respect.

Op de foto: warming-up van een van de leeuwenmannen.

woensdag 8 februari 2017

DRAKENDANS!


De door mij zeer gewaardeerde Henk P. had het me al een paar jaar beloofd: drakendans! Aan het begin van een Chinees Nieuwjaar, bij een van de Chinese restaurants waar hij kind aan huis is. Gisteravond belde hij me. Of ik nog steeds? Jawel, zeker! Dan moest ik morgen naar Appingedam gaan, naar de opening van Gooday. Daar opende mevrouw Hu, die ik toevallig weer wel ken van haar restaurant in Beerta, een groot hotel-restaurant in het voormalige Wapen van Leiden.
Die kans liet ik niet voorbij gaan en na enig geschuif in de agenda word ik, ook zij herkent mij meteen, vanmiddag enthousiast begroet. Ze schenkt me persoonlijk een glas feestbubbels in en na veel handjes schudden en veel uitstekende dim sum en sushi spreekt burgemeester, mevrouw Pot. Samen met loco mevrouw Usmany-Dallinga weten ze de aangeboden heerlijkheden, net als iedereen, goed te waarderen.
De drakendans begint in de Wijkstraat, op de rode loperentree. Ondanks de behoorlijk frisse temperatuur is iedereen naar buiten gekomen om deze Chinese volksdans te aanschouwen. De draak verdrijft, symbolisch, door zijn sierlijk gedans op de maat van trommel en handbekkens, kwade geesten. Of het mooi is? Ja, zeker, nou en of. Familie Hu en Henk P., dankjewel!

Overigens, volgens de Chinese astrologie is 28 januari 2017 t/m 15 februari 2018 het jaar van de Haan.

maandag 6 februari 2017

Seizoenstosti!



Jaren 80 kent de horeca in Groningen-Stad nog sluitingstijden. Buiten de diepenring was en is nog steeds café De Smederij. Ik kwam daar een paar jaar alleen als incidentele seizoenbezoeker. Het was namelijk niet om het ene uur dat dit etablissement buiten de diepenring langer mocht verkopen. Ik kwam er voor Het Bokbier, dat toen, enkel en alleen in de herfst, een jaarlijks evenement was. Maar er was meer. Samen met dit goddelijke vocht (‘Dit jaar iets zoeter / straffer dan het vorige’) oefenden de tosti’s uit de contactgrill een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit.

Nog zie ik de barman met zijn grote snor een door het apparaat geribbelde giga-geplette tosti van de contactgrill losschuiven. De keiheet gesmolten kaasdraden een gevaar voor mijn gretige mond en vingers. Een tweede rondje durfde ik ook nog aan, een grotere uitspatting liet mijn budget niet toe en ik vreesde ook toen al dat meer van iets lekkers niet een evenredige grote genotsbeleving zou genereren. Ondertussen ken ik ook andere tostivarianten, zonder een kwaad woord over mijn oude liefde te schrijven. De horecaklassieker MILAN, zeer geschikt voor de dikkere handgesneden boterham, die, afhankelijk van het brood, een geweldig smakelijke brosse tosti oplevert, -helemaal een feestje met HELA-curryketchup. Dergelijk ciabatta-achtig brood is ook uitermate geschikt om in te wrijven met knoflook, tomaat en olijfolie. Maar dit laatste terzijde. Misschien moet ik toch weer eens naar De Smederij, ik durf tegenwoordig een contactgrill-tosti zonder Bok ook aan. Dan maar met een tripeltje.