Olink memoreert Den Doolaard’s liefde voor en heimwee naar de
Balkan: ‘… Oh, nog een keer zilavka te kunnen drinken aan de bronnen van de
Buna in Herzegovina. De beste witte wijn op aarde in een van de mooiste
landschappen die ik ken. Daar waar de Buna in een armdikke straal uit de rots
ontspringt, staat een eenvoudige herberg, waar je op een zomerdag met vrienden
kunt zitten drinken. Maar ik kan nooit meer terug, want het bestaat niet meer…’
Dus naar Macedonië, het Balkanrestaurant dat nu, 2019, 38 jaar bestaat. Vroeger in Peperstraat, al jaren in Nieuwe Ebbinge en altijd goed gevuld met gasten. Nog steeds een restaurant dat gastvrijheid en voorkomendheid zeer hoog in het vaandel draagt; je wordt ook niet zomaar in 2018 en 2019 gekozen tot leukste van heel Groningen.
Lekkerste ajvar ooit
Super-bediening en, natuurlijk zo belangrijk, geweldig eten, goed geportioneerd en vers wat maar vers kan. Bijvoorbeeld het saladebuffet. Geen zielige verlepte groenkost maar ondiepe roestvrijstalen wisselbakjes zodat die regelmatig kunnen worden vervangen door, letterlijk, kraakverse volgende versies.
De Meze, het voorgerecht vanaf 2 personen, dat telkens weer anders samengesteld is, kan ook vanavond niet ontbreken. Gegrilde gamba’s, gebakken kaasjes, garnalen in een klein witlofje, cevapcici met de allerlekkerste (uiteraard zelfgemaakte) ajvar die ik ooit proefde en nog meer vleesdingetjes, samen met broodjes van de grill.
Dikke snoeperij
Dikke snoeperij in rustig tempo die daarom nog wel ruimte laat voor de Mix Vis en de Hungarski steak. Serveerster Karina werkt overduidelijk met echt plezier en het is dan ook geen enkele moeite ons tafelgerei tussen voor- en hoofdgerecht te verplaatsen naar een van de leeggekomen nisjes. ‘Is toch zeker zo gezellig voor u, toch?’ Als vanzelfsprekend brengt ze een vers karafje water.
Een minpuntje: de zilavka is er wel, maar ook weer niet.
Die van de kaart is wegens exclusiviteit momenteel niet verkrijgbaar en de twee
enige flessen van 1991 en 1999 zijn bedoeld voor decoratie. De kok zelf adviseert een minstens even geweldige, werkelijk met alles onvergelijkbare, Temjanika (2016) die zo verrukkelijk is, ook bij het
supermalse vlees, dat het ons moeiteloos de aanvankelijke reden van ons bezoek doet
vergeten…
We rekken dit feestje nog even met het speciale verrassingsdessert van onder meer Toplo Ladno, fruit, passievruchtijs, mangomoes en baclava. En dan is het opeens buiten donker geworden.
We ervaren deze avond als in de wattenleggerij, dit is gastvrijheid! De ontspannen sfeer, het meer dan goede eten en de oprechte hartelijkheid is genoeg reden gauw weer in Macedonië te reserveren!
En... zilavka blijft op het verlanglijstje. Trouwens, ik heb nog niet het hele oeuvre van Den Doolaard gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten