Er is muziek, er is sfeerverlichting, er is hofdansen, een goochelaar, er zijn alle vaste tentoonstellingen. Er is jong, oud, er zijn museumbezoekers en -bekijkers, ik hoor talen spreken die ik ken en die ik niet ken. Er zijn cocktails, er is een Japanse theeceremonie, er is silent disco, er zijn bekenden en heel erg veel onbekenden.
En het is vooral leuk, heel erg leuk; iedereen is even onbezorgd en vrolijk.
We doen, vlakbij de taartjes, eerst fotobooth met Bono en daarna, beneden, naar Nina Hagen. Die toch maar even mooi door ons Groninger Museum gevraagd is. Haar geplande half uur optreden wordt zomaar een uurtje. Gewoon, denk ik, omdat het Groninger Museumnacht is.
Onderweg naar het Universiteitsmuseum hoor ik een paar jongens zeggen dat ‘We eerst wel even naar de Museumnacht gaan, hoor’.
Daar zijn, past zo goed bij de tentoonstelling, gezonde smooties. Er is kampvuur, er is binnen live muziek en de vaste anatomische tentoonstelling. En die andere dus, waar ik overtuigd wordt dat 100 jaar worden ook een paar eeuwen terug heus geen uitzondering was; als je de eerste 20, 30 jaar maar haalde.
Stripmuseum, GRID, Scheepvaartmuseum, waar ik ook daar nog graag heen wilde, lukt niet meer voor enen. Maar de avond is mooi geweest, denk ik als ik tegen die tijd mijn fiets pak. Het was een feestje en ik ben vet tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten