Ik heb in mijn auto-asbak (niet meer roken heeft zóóó veel voordelen) een paar munten van 50 eurocent. Voor wc’s langs de Nederlandse snelweg. In andere Europese landen staan op parkeerplaatsen gewoon gebouwtjes waar je gratis gebruik kunt maken van hufterproof-wc’s. Waar meestal papier voorradig is en die elke dag minstens eenmaal écht worden schoongemaakt. Maar dit terzijde.
(**) helpt, dacht ik toen ik de geel-rode lichtreclame zag. Het sanitaire concept was veranderd. Op de wc-deur las ik in de gauwigheid dat ik binnen, om de hoek, in de shop, een voucher moest kopen voor de wc-deur. Natuurlijk moesten mijn voorgangers bij de kassa hun pinpas zoeken, kinderen snoep laten uitkiezen en praten over de verkiezingen. Uiteindelijk vertelt de kassa-heer dat ik het apparaat bij de ingang moet hebben. Ik knik zo vriendelijk mogelijk en denk maar aan één ding: blaas verder samentrekken, snel naar buiten.
Na -tig vruchteloze pogingen; ik moe-oet!! (het belletje van de scanner geeft opgewekte tringelbelletjes) trippelt een dame naar de belendende herenscan, laat haar voucher er elegant langs zwaaien en opent in een beweging de deur. Ik voel me een loser. De keuze tussen de bosjes en in de shop mijn nood klagen valt alleen door de aanwezigheid van meedogenloos daglicht gunstig uit voor het laatste. Gelukkig zijn er ff geen andere klanten, gelukkig hoef ik niets uit te leggen. Met een dikke sleutelbos loopt hij mee en opent de wc-deur op analoge wijze; ik ben dus niet de eerste bij wie de scanner weigerde. Het kwam allemaal net goed, in de giga-ruime wc, tevens geschikt, begreep ik weer buiten van de stickers op de deur, voor rolstoelers en complete gezinnen.
Als andere benzinestations dit systeem gaan volgen kan het weleens erg druk worden in de bosjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten