ERGERNISSEN en VERRASSINGEN

Tapbier zonder schuimkraag.
In een restaurant lang op je eten zitten wachten terwijl de bediening met elkaar loopt te geinen en dan halverwege het voorgerecht je hoofdgerecht al krijgen.
Een nieuw buurtcafé binnenkomen waar op de stamtafel twee baby’s worden verschoond.

Dergelijke ergernissen worden vaak veroorzaakt door onpraktische planning, onervarenheid of onverschilligheid van (keuken)personeel of door uitbaters die onzeker zijn over hun doelgroep. Oplossing: maken dat je wegkomt.

Deze blog kan ik zonder veel moeite volschrijven met meer culinaire ergernissen. In stad Groningen blijft mijn restaurant-Top 5 meestal bij drie steken en mijn eisenpakket is echt niet snobby of verwend. Gewoon normaal; schone omgeving, goed eten, menselijke medewerkers en af en toe een wissel op de kaart. Muziek niet nodig, zout en peper op tafel mag.

En dan zorgt Stadsrestaurant Het Oude Politiebureau aan de Zaagmuldersweg voor een onverwachte, verademend-aangename avond.
Open sinds een maand of twee met keukenhelden v/m Gerry Vermeer en Jesse Hansel die samen met mensen van werkleerbedrijf WerkPro een Stadsrestaurant neerzetten zoals het moet. Kleine kaart met voldoende keuze, veel verse, waar mogelijk regionale, waar en waar vanzelfsprekend, hèhè, desgewenst in overleg met de gast, een seintje aan keuken gegeven wordt wanneer hoofdgerecht doorkan. Waar bediening beschikt over genoeg productinformatie over het, eveneens beperkte, drankenassortiment. En waar, als onvergetelijke kennismaking, De Stadsproeverij (combi van voorgerechtjes) mij ook deed denken hoe jammer het was dat met elk hapje de, overigens goedgevulde, plank verder leeg raakte. Een avond als een onverwacht feestje!

De dag ervoor ben ik in koffiezaak PS bij de presentatie door studentenvereniging Bernlef van, Grunneges-Frysk grensoverschrijdend, het Pompeblêdbroodje.

Initiatiefnemer is Herman van Vliet van LekkereTrek, de gebruikte granen zijn Gronings en het eerste exemplaar wordt overhandigd aan ‘volbloed Groninger’ Henk Scholte.

Friese muzikant Piter Wilkens proeft, tussen zijn prachtige nummers, mee en is het eens met Scholte: draai je het ‘boltstje’ 180° dan is het een Groninger Haartje, zoals in de Grunneger vlag.

Inderdaad, grensoverschrijdend.