Ik hou van Ritzo ten Cate

Om meteen eventuele kletserij de kop in te drukken: ik ben al een aantal jaren zeer content met mijn geliefde en er is geen aanleiding een ander te zoeken. Dus deze kop is meer ‘in a way of saying’.

Dit weekeinde staat in de krant een bericht waar ik vrolijk van word. Ene Ritzo ten Cate (nooit ontmoet of gesproken; voor diegenen die eerste alinea oversloegen) introduceert in december, ja volgende maand al, zijn December Digital Detox. Tegen een aardige vergoeding verzorgt hij een afkickprogramma. Van smartphoneverslaving.

Ik doe niet mee, want ik behoor niet tot zijn doelgroep. Getuige mijn activiteiten mezelf en meteen maar mijn directe omgeving wat bewuster met social media om te laten gaan. Doe je met mij een date, is het zonder aandachtvragende derde. -Tenzij natuurlijk in geval van terminale calamiteiten of ander ongerief.

Afhankelijk van de tijd van de dag, het gezelschap en de vooraf bepaalde voorwaarden, kan zo’n date nog best lucratief (of gevaarlijk!) uitpakken. Onlangs een avond in uitstekend gezelschap en met goede spijzen en wijnen zonder een dubbeltje te betalen. Ritzo, daarom vind ik hem leuk, pakt het op een andere manier aan: gewoon gelijk een paar uur cold turkey. Uitgaven en inkomsten voor iedereen duidelijk vanaf het begin.
Eigenlijk zijn we dus een soort collega’s met verschillende therapieën. En voor beiden geldt: altijd afwachten hoe gezellig het wordt.