Posts tonen met het label Louis Camille Maillard. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Louis Camille Maillard. Alle posts tonen

zondag 1 april 2018

Bakkie troost

Zeker, alles waar ‘te’ voor staat kun je je over achter de oren krabben. Vooral als het lekker is.

Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat-ie zich moet bedapperen bij het zien van een fles levertraan, een pond zure zult, een bord gebakken uier of een kilo spruiten (hoewel steeds meer mensen, zonder enige gène, hardop én in gezelschap, vertellen dat ze graag spruitjes eten).

Een proefpanel-collega, afkomstig van universiteit en (voedsel)onderzoeksinstituut Wageningen, vertelde mij van de Maillard*-reactie. Bij verhitting zonder water van zetmeelrijke voedingsmiddelen, kan, let wel kàn, acrylamide ontstaan. Dit geldt, ruig uitgedrukt, voor producten die na bakken, barbecueën, roosteren of grillen een gebruinde reactie geven. Denk maar aan tosti’s, aardappelen, chips, tabak, ontbijtkoek en brood. Ook frituurcultuur hoort bij deze groep.

Toch is patat en ander smakelijks (eierbal) niet meteen levensgevaarlijk, mits op juiste temperatuur bereid en met mate geconsumeerd. Niet alleen om de vetabsorptie (te veel, daar heb je het weer) maar omdat hier bij een temperatuur tussen, zeg 180 ° en 192° Celsius acrylamide ontstaat. Die op lange duur en bij veelvuldige consumptie bepaald niet gezond is.

Vuistregel is, net als te lang in de felle zon wentelteven, dat té bruin maar niet moet. Reden waarom je rustig de verbrande randjes van de tosti op je bord kunt achterlaten en een zwartgeblakerde ribeye of portie spareribs terug kunt sturen. Dit laatste natuurlijk niet als je al over de helft bent.

Smakelijke Pasen!