zondag 14 oktober 2018

La Cantina: io sogno


Misschien is het een soort van liefde op het eerste gezicht.

Misschien valt het onder de categorie geuren waarbij je je meteen super-senang voelt.

Feit is dat de onweerstaanbare, volle, sensuele, zwaarvolle truffelgeur me bij de eerste stap in het restaurant bedwelmt en maar één verlangen wakker maakt: proeven!

Om de vervulling van dit verlangen uit te stellen eerst antipasti misto; sprookjesachtig lekker met de begeleidende balsamico en olijfolie. Als dit een voorspel is voor wat komt, is het veelbelovend.


Van de dagspecialiteitenkaart kiest mijn man dorade met citroenroom, waar alleen overtreffende trappen van waardering voor gelden.
Mijn tagliolini met room-truffelsaus is eerder een donsdeken van geschaafde truffel op een vogelnestbedje van dunne lintpasta vergezeld door een aanzienlijk bergje verse parmezaansnippers.

‘Io sogno’ danst door mijn hoofd: we zweven hier midden op een goudomrand roze wolkje ergens in de buurt van de zevende hemel. Een geweldige Pinot Grigio en een  Montepulciano d’Abruzzo van eenzame hoogte maken het feestje compleet.

Met de gasten aan het buurtafeltje zijn we ondertussen vrienden voor het leven en klinken we bescheiden met een huis-limoncello; eigen aanvoer dus niet industriezoet.

Bijna terug op aarde realiseren we dat de meeste gasten ondertussen vertrekken. Geen reden voor de zeer voorkomende, gastheer (ober klinkt veel te eenvoudig voor hoe deze heer ons verzorgt), na onze herkenning van Totò, op een van de foto’s op de wand, enthousiast uit te wijden over zijn herinneringen aan de grote acteur en toneel- en scenarioschrijver.
Voor zijn collega uit de keuken ook geen enkele reden voor ons een ongeëvenaard goddelijke Zabaione te kloppen.

Ristorante La Cantina is een plekje ergens tussen de sterren waar uitbater Pireci, de keukenbrigade en gastheren weten hoe het moet en dit, duidelijk met veel plezier, gewoon doen.
Van mij krijgen ze een Melkweg vol sterren.



dinsdag 2 oktober 2018

En wéér verrast HBNN

In 2018 verrast HorecaBeurs Noord-Nederland opnieuw!

De supervoorkomende barkeeper van Maxxium Nederland B.V. verleidt me meteen bij binnenkomst met een proeverijtje van Rémy Ginger en Licor Balón 43. De eerste mijn keuze, de tweede zijn suggestie; omdat voor mij 43 in de categorie ‘zoet’ valt. Mijn Rémy Martin VSOP met Thomas Henry Ginger Ale, gember, limoen en sinaasappelzester smaakt onvergelijkbaar. Zijn Licor 43, Thomas Henry Soda Water met citroensap, sinaasappel en citroen doet mij acuut mijn mening herzien.

Bedoeling is horecabedrijven de cocktailangst te ontnemen: het vraagt echt weinig tijd en idemdito moeite een fantastische cocktail te monteren. ‘Zeker met een barkeeper als u met wie het ondertussen plezierig praten is over de ingrediënten’, complimenteer ik hem oprecht.

Even verder houdt pionier Dennis mij staande. Salmari? zonder kunstmatige toevoegingen. Geen dropshotje, een pure salmiaklikeur uit Finland. De heer die aanschuift is het met mij eens: de pure
salmiaksmaak blijft aangenaam lang hangen en de drank is niet stroperig of scherp. Een topper!

Ik blijf lang staan bij de CuliTouch
van innovatieve software- ontwikkelaar Onwijs. Een tafel met ingebouwde keuzes: van menukaart tot tafelkleeddessin en, mocht het gezelschap om conversatiestof verlegen zijn, een speelse vragenlijst over uiteenopende interesses. Voor de (grote) kids een tekenprogramma met diverse kleurplaten; inclusief een mengprogramma voor de vingerverf.


Dan een bekende: Vishandel Smit. Dit jaar geen oesterpresentatie maar bouillabaisse die me in Marseille doet wanen. Die goddelijke soep, vertelt mevrouw trots, is alleen verkrijgbaar zo lang de voorraad strekt. De samenstelling en verhouding van vissoorten is haar geheim. En soms is op gewoon op. Prima, zo is meteen duidelijk dat de kwaliteit constant is en er alleen het beste wordt gebruikt.

Omdat ik een eetafspraak heb waar me een Georgische stoofvleesspecialiteit zal worden voorgeschoteld, kom ik niet meer aan een speciaalbier toe. Mijn gastheer, even later, maakt het goed. Hij schenkt Szechuan Bänger, een Estse imperial stout met Szechuan peper, steranijs, gember en pu-ert thee. Die smaakt naar koffie en drop en is, zeker met de stoofschotel, allesbehalve een straf om met dit gure weer van te genieten.